Dag 29 - 32 - Sydney

Ons laatste reisverhaaltje beëindigden we zoals jullie allemaal weten in Hamilton Island. Bij het verlaten van het eiland konden we het toch niet laten de koraalriffen nog een laatste keer vanuit de lucht te fotograferen, het was echt een topbestemming!

Maar onze volgende bestemming was zeker niet minder! We kwamen op zaterdag 29 oktober in de late namiddag aan in Sydney, wij dus rap-rap ons hotel opzoeken zodat we ’s avonds nog konden genieten van wat deze stad te bieden had. Het Hard Rock Café aan Darling Harbour was het decor voor ons avondmaal, we zagen memorabilia van enkele van onze helden en werden bovendien verrast door een spectaculair vuurwerk. Zomaar, omdat het zaterdag is :-)

Sydney heeft 4,5 miljoen inwoners op een oppervlakte van 12000 km², dat is ongeveer te vergelijken met heel Vlaanderen (met een serieuze korrel zout). Deze stad wordt ook wel “the city of villages” genoemd omdat ze bestaat uit verschillende wijken met hun eigen scholen, kerken en dergelijke. De prijs voor de wijk met de leukste naam gaat met voorsprong naar Woolloomooloo. Om een beeld te krijgen van deze voorsteden maakten we op zondag 30 oktober een rondrit door het oosten van de stad. Een studio in groot Sydney kost al gauw 600.000 dollar, voor een eenvoudige rijwoning gaan de prijzen snel boven het miljoen. Vanop Mrs. Macquarie’s Point zagen we voor het eerst een mooi panorama met het imposante Sydney Opera House en de Harbour Bridge. Jammer dat de zon er die dag niet door kwam, maar dat werd de volgende dagen ruimschoots goedgemaakt.

Wat verder zagen we Potts Point, de zesde duurste plaats ter wereld om te wonen, zowaar het Sint-Martens-Latem van Sydney.

Aan The Gap, slechts enkele kilometers van het stadscentrum, besef je door de hoge kliffen dat deze stad erin geslaagd is de natuurlijke schoonheid te behouden:

Van daar ging de tocht verder naar Bondi Beach, bij ons gekend door het tv-programma Bondi Rescue. Wolken of niet, daar trekken de surfers van Sydney zich niks van aan.

Eenmaal terug in het centrum kregen we een rondleiding door het Opera House. Deze stad (en zelfs dit land) zou nooit de uitstraling gekregen hebben zonder dit gebouw. Vroeger kende men Australië alleen van de kangoeroes en de koala’s, sinds The Opera House weet de buitenwereld ook dat dit land meer in petto heeft. Er werd ruim 15 jaar aan gebouwd maar door politieke spelletjes heeft de oorspronkelijke Noorse architecht Utzon zijn eigen creatie nooit afgewerkt gezien. In het ontwerp herken je de zeilen van een boot, typerend voor deze havenstad. Voor muzikanten zoals wij is het een unieke ervaring dit te mogen bezoeken. ’t Is nekeer iets anders dan De Brandwoeker in Oudenaarde :-)

Op maandag 31 oktober namen we de ferry naar Manly. Niet alleen omwille van het mooie strand dat we daar vonden (eerlijk gezegd veel mooier dan Bondi Beach), maar vooral omdat de vaart daarheen één van de mooiste ter wereld is! De panorama’s op het stadscentrum zijn adembenemend!

Één plaatsje in Sydney is toch bijna even mooi als de ferry naar Manly, namelijk hoog bovenop de steunpilaar van Harbour Bridge. Deze grootste (echter niet de langste) boogbrug ter wereld biedt (alweer) een mooi uitzicht op de stad!

Allerheiligen 2016 was voor ons wel een toppertje. Om 6:50 werden we opgehaald voor een daguitstap naar The Blue Mountains. In de ochtendhaast hebben we helaas ons fototoestel op de kamer vergeten, gelukkig leven we in het tijdperk van camera’s op smartphones! Deze streek, op een 100-tal kilometer van Sydney, is een beschermd nationaal park door haar variatie aan Eucalyptusbomen (100 van de 800 bestaande soorten zijn hier terug te vinden). De olie die deze bomen afscheidt zorgen voor de mysterieuze blauwe kleur die over deze vallei heerst. The Tree Sisters zijn hier het gekendste trekpleister, hoewel wij veel meer onder de indruk waren van het globale beeld op de prachtige valleien. Onderweg hebben we (gelukkig vanuit de bus) ook onze eerste – en vermoedelijk ook enige – slang in het wild gezien, midden op de weg. Hoeveel trappen we precies moesten doen om onze trektocht af te werken is een raadsel, we zijn bij 1000 namelijk gestopt met tellen.

Morgen gaan we nog gauw even de stad in om onze laatste Australische inkopen te doen. Het is moeilijk te geloven, maar dit is dan ook het einde van ons Australische avontuur! De tijd is hier voorbij gevlogen, er is nog zoveel te zien in dit land maar tijd schiet ons tekort. We hebben er ten volle van genoten en hopen hier nog eens terug te komen! Morgen op naar het volgende hoofdstuk van onze reis! New-Zealand, here we come!