Dag 4: Great Ocean Road pt. 1

Na een driegangenontbijt in onze B&B en nog enkele reistips van ons gastgezin, waren we alweer klaar voor een dag vol afwisseling. Het weer dacht er precies hetzelfde over: de term wisselvallig mag je hier gerust letterlijk nemen. Nog voor je klaar bent met je regenjas aan te trekken tegen die vervelende bui, is de zon alweer door de wolken gebroken. Gelukkig waren de buien telkens van korte duur, waardoor onze kleren het meestal droog hielden.

Alvorens de oversteek per ferry naar Queenscliff te maken bezochten we nog twee locaties op Mornington Peninsula. In de verste uithoek van deze landstrook ligt Point Nepean, vroeger een verdedigingspost en een quarantaineplaats voor nieuwe migranten.

In Sorrento troffen we daarna een (nog intacte) “London Bridge” aan:

Na de oversteek per ferry naar Queenscliff was het tijd om aan The Great Ocean Road te beginnen, een toeristische route aangelegd door de soldaten na hun terugkeer uit WO I. Deze weg start in Torquay, het Wijnegem Shoppingcenter voor surfers. Elk gerenommeerd surfmerk heeft er zijn mooiste winkel. Surfers zagen we er niet omdat die mensen overdag ook gewoon hun verplichtingen hebben, maar de golven spraken voor zich.

Van Torquay reden we verder naar Anglesea met maar één doel: wilde kangoeroes spotten. Deze opdracht werd al gauw volbracht toen we een hele kudde zagen grazen aan de lokale golfclub. Aangezien die golfclub nogal stevig omheind was en er bovendien kangoeroerondleidingen werden georganiseerd, voelde dit toch niet zo wild en authentiek aan. Wij dus verder zoeken. Een dame van het lokale infopunt wist ons de plaats van een vijvertje aan te duiden op de kaart, daar zouden kangoeroes hun dorst komen lessen. Bij aankomst daar bleek dit vrij moerassig gebied te zijn en op het eerste zicht waren de kangoeroes precies elders gaan drinken (ze zaten misschien bij Netje). Maar toen we dichter bij de vijver kwamen staken er plots een aantal kangoeroekoppen boven het lange gras uit:

 De vuile broek en het water in de schoenen hadden we ervoor over om dichterbij te geraken, één beestje was zo vriendelijk te blijven poseren terwijl de rest van de kudde wantrouwig weghuppelde.

Het doet toch iets met een mens, die eerste wilde roo’s spotten!

Lorne was onze volgende stop. Fenomenaal wat je tegenkomt als je even The Great Ocean Road verlaat: 10 km landinwaarts vonden we de Erskine Falls, temidden van wat men hier “gematigd regenwoud” noemt. Oordeel gerust zelf:

Door recente overstromingen is een strook van ca. 1km van de Ocean Road tijdelijk afgesloten. Net zoals bij ons bestaat dan slechts één oplossing: de wegomlegging. Bij ons thuis moet je vaak 2 à 5km omrijden in dergelijk scenario. Vandaag bedroeg de omlegging maar liefst 100km! Maar ook deze omleiding had haar charme: ze bracht ons naar prachtig groen heuvelland dat precies uit Hobbitstee komt!

Door de extra kilometers hebben we de laatste 50km moeten trotseren in het donker, bij regen, wind en mist en dit bovendien over zeer kronkelende wegen! We zullen weer goed slapen vanavond! Voor extra foto's, zie menu foto's!